Σήμερα, σε ένα κόσμο που η παγκοσμιοποίηση κινδυνεύει να σβήσει την εθνική ιδιαιτερότητα των λαών, εμείς προσπαθούμε μέσα από την παραδοσιακή μουσική, το τραγούδι, το χορό, τις εικόνες και τα θεατρικά δρώμενα να θυμηθούμε την ιστορία μας και να διδαχτούμε από αυτή, συνειδητοποιώντας για μία ακόμα φορά ότι ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα Ρωμιοί, και όπως πολύ χαρακτηριστικά το αποτύπωσε η ποντιακή λαϊκή μούσα. «Η Ρωμανίαν κι αν επέρασεν ανθεί και φέρνει κι' άλλο».

Εργαστήρι Τέχνης και Πολιτισμού

           Η 29η Μαΐου Ι453μχ. υπήρξε κοσμοϊστορική ημέρα. Το γεγονός της άλωσης της πρωτεύουσας του Βυζαντίου από τους Οθωμανούς Τούρκους άλαξε την ιστορική ροή, τόσο του χριστιανικού όσο και του μουσουλμανικού κόσμου. Περισσότερο όμως στάθηκε ορόσημο για την ιστορία του Ελληνισμού. Η χαμένη Βασιλεύουσα έγινε το σύμβολο που ένωσε τη ρωμιοσύνη και την έκανε να διατηρήσει αλώβητη την χριστιανική πίστη και τον ελληνικό πολιτισμό όπως αυτός είχε διαμορφωθεί από την αρχαιότητα μέχρι το τέλος του Βυζαντίου, μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς αλλά και μετά την απελευθέρωση κατά την δημιουργία του ελληνικού κράτους.